Zo.. Dat is een hele mond vol. Eigen schuld, ik heb veel te lang geen blog geschreven. Maarrr... Een nieuw jaar dus tijd voor een nieuwe blog! (Ik hoop voor jullie dat jullie nog vakantie hebben of veel tijd hebben want het is een hele lange blog geworden!)

Dus allereerst: Feliz Ano Novo, Happy New Year, Prospero Ano Novo en Gelukkig nieuwjaar toegewenst! Dat het een jaar mag zijn met vele mooie geweldige, gezonde, sportieve, liefdevolle, succesvolle, gelukkige avonturen!

Om even jullie geheugen op te frissen, bij mijn vorige blog ben ik gebleven in Iguazu, Argentinië. Dus naast dat ik naar een ander jaar ben gereisd, ben ik ook naar een ander land gereisd: Brazilië!!!

Florianopolis (Floripa) was de plaats waar we als eerste mochten genieten van de Braziliaanse Cultuur. Floripa staat bekend om zijn 42 (!) stranden dus we hadden daar genoeg te doen. Op de eerste dag hebben we eerst het stadje zitten verkennen en hebben we geshopt. De tweede dag zijn we uiteraard naar het strand gegaan. Op dit strand was toevallig ook voor een aantal dagen een surfwedstrijd bezig, dus we hadden ook nog wat te kijken. Het strand in Florianopolis was oogverblindend mooi. Het water was ongelofelijk helder en mooi lichtblauw, het zand was wit en uiteraard waren er geweldige golven! Kortom, we hebben ons daar prima vermaakt!!

's Avonds zijn we in het hostel wat gaan eten en hebben we Caparinha's gedronken. Daar kwamen we aan de klets met een paar Fransen en een Portugese. Uiteindelijk ben ik nog met deze mensen wezen stappen en heb ik daar in een Mexicaanse bar een zeer gezellige avond gehad.

De volgende dag gingen we uiteraard weer naar het strand, maar nu naar een andere. We gingen naar Barra Lagoa. Dit strand was rustiger en had een aantal wandelroutes om bij afgelegener stranden te kunnen komen. Op advies van een hostelmedewerker hebben we eerst gewandeld naar een soort baai waar geen golven waren en waar je dus lekker rustig kon zwemmen. Daarnaast had je een leuk uitzicht van de bergen en stranden verderop. Nadat we een aantal leuke foto's hadden gemaakt zijn we naar een klein strandje geweest en hebben we ons daar een aantal uurtjes kunnen vermaken. Vervolgens zijn we terug gegaan naar het hostel en zijn Roanne en ik naar dezelfde Mexicaanse bar gegaan als waar ik de dag ervoor ook was geweest. Deze keer was ook de schoonmaakster (54 jaar!!!) van het hostel aanwezig en die was helemaal los aan het gaan op de Mexicaanse muziek. Een uur later kwam bijna iedereen van ons hostel en zaten we met zijn allen aan een hele lange tafel. Verder hebben wij kennis mogen maken met 'de shotjes man', die de dag ervoor ook al de hele tijd rondliep. Je kreeg namelijk van hem geblinddoekt één shortje vanuit de fles en één shotje vanuit een glas toegediend. Voordat je het shotje drinkt wordt er nog iets gezegd (glas omhoog, glas omlaag, glas met zijn allen) waarna je na het shotje een klap op je hoofd kreeg en door elkaar heen werd geschud. Tot zes uur in de ochtend hebben we met zijn allen nog veel gedronken, gedanst en gekletst.

Omdat we erg laat (of juist vroeg, het is maar hoe je het bekijkt) in bed lagen die nacht hebben we besloten om weer lekker naar het strand te gaan! Deze keer werd het Mole Beach, volgens vele hostelmedewerkers het mooiste strand van Floripa. En mooi was dit strand zeker. Het water was nog helderder, het zand was nog witter en de golven waren nog heftiger! Dus wederom hebben we ons weer prima kunnen vermaken.

Die avond vertrok onze bus naar Sao Paulo. Onze planning was om 2-3 nachten in Sao Paulo te zijn en dan daarna door te gaan naar Rio de Janeiro. Maar omdat we veel negatieve verhalen hoorden over Sao Paulo en een hostelmedewerker hele goede verhalen vertelde over Ouro Preto, hebben we besloten om in beide plaatsen één nachtje te blijven.

Op 19 december kwamen we aan in Sao Paulo en gelijk nadat we ingecheckt hadden, hebben we een wandeltocht gedaan door de stad. Veel mensen die over Sao Paulo praatten zeiden erover: 'It's just a big city'. En dat was het ook!! Het is een hele grote stad met echt onwijs veel grote gebouwen en wolkenkrabbers. Maar echt heel veel was er niet te doen.

We zijn onze wandeltocht begonnen bij Sao Bensto. Dit is een hele hoge bank waarbij je naar binnen mag tot aan de bovenste verdieping en dus een geweldig uitzicht hebt over heel Sao Paulo. Tijdens de wandeltocht hebben we nog verschillende mooie pleinen en kerken bekeken.

De volgende dag in Sao Paulo zijn we nog naar een shopping centre gegaan en hebben we geluncht in een park. Vervolgens hebben we ons klaargemaakt voor de reis naar Ouro Preto. Gelukkig vertrokken we flink van te voren naar de busterminal van Sao Paulo want uiteindelijk, toen we aankwamen bij de busterminal, kwamen we erachter dat we op de verkeerde busterminal stonden. We moesten ons binnen een uur op de andere busterminal zien te krijgen die helemaal aan de andere kant van de stad gelegen was. Dus met volle vaart gingen we de metro in en zaten we toch wel flink te stressen. Uiteindelijk was deze stress voor niks want we waren nog aardig op tijd en daarnaast had de bus zelf ook nog eens vertraging.

De volgende dag kwamen we wederom weer 2,5 uur later dan gepland aan op bestemming. Ik weet niet wat dat is met die Brazilianen, maar ze zijn niet echt van de klok. De stad Ouro Preto ziet er echt geweldig uit! Het stadje was zo anders dan dat je gewend was. Ouro Preto heeft ongeveer 23 kerken, allemaal van die hele kleine oude huisjes met veel kleurtjes en klinkerwegen. Daarnaast leek het net dat het centrum in een soort vallei gevestigd was, waardoor je een heel mooi uitzicht had over al die kleine kleurrijke huisjes. We hebben tijdens deze twee dagen in Ouro Preto alleen maar gewandeld en veel kerken bekeken. Daarnaast zijn we nog een oude goudmijn in geweest. Van binnen zag het er niet heel spectaculair uit, maar het verhaal die ze erbij vertelden was erg boeiend. Zo werkten de slaven afkomstig uit Afrika in deze mijnen. Je begon in deze mijnen te werken vanaf je zesde jaar tot ongeveer 21 jaar (ouder werden de mensen door de zware omstandigheden niet). Alleen jongens en mannen werkten in de mijnen en de mannen mochten niet te lang worden. Want als ze te lang waren, werden hun testikels eraf geknipt zodat ze zich niet meer konden voortplanten (en dus niet nog meer lange mannen op de wereld konden zetten) en zodat ze niet meer verder zouden groeien.

Die avond vertrok onze bus naar Rio de Janeiro waar we om 04:30 zouden aankomen. We hebben daarom ons eerst maar proberen te vermaken op het vliegveld en vervolgens zijn we richting het hostel gegaan met de hoop dat we ons vroeg mochten inchecken. Dat kon helaas niet, dus we moesten een tijdje wachten in het hostel. Daarom hebben we op de bank, achter de receptie, zitten luieren en lezen. Op een gegeven moment wilde ik Roanne iets laten zien, waardoor mijn mobiel per ongeluk op de grond was gevallen. Wanneer ik mijn mobiel (30 sec. later) weer wilde oppakken was hij weg..... Hoe is dat mogelijk? Eerst dus overal zitten zoeken, in mijn tas, onder de bank, tussen de kussens, maar ik kon hem nergens vinden. Daarom maar die vent van de receptie gevraagd of hij iets had gevonden, maar dat had hij ook niet. Maar eigenlijk, ook al wil je het niet geloven, wist ik zeker dat hij mijn mobiel moest hebben (Ik was zelf toch niet gek... ;)?!?!?!). Dus nog maar een keer gevraagd, maar nee.. niet gevonden. Toen kwam Roanne op het briljante idee om mijn mobiel te bellen. Ik had mijn geluid niet aanstaan, maar wel de trilfunctie dus elke keer dat Roanne mij ging bellen, hield ik die vent van de receptie in de gaten. Waardoor ik echt 100% zeker wist dat hij mijn mobiel wel moest hebben!! Maar toch... had ik niet het lef om naar hem toe te gaan en te zeggen: Geef me mijn mobiel terug.. (Lafaard he?) Gelukkig voelde hij denk ik zelf ook al een beetje nattigheid onder zijn stoel en kwam hij naar me toe met een ‘broodje Aap' verhaal dat zijn collega mijn mobiel had gevonden en hem ergens anders dan bij de gevonden voorwerpen had gestopt...Yeah right!!! So.... Hello Rio de Janeiro! Een hele fijne eerste indruk hebben wij dus niet gehad... Als je het personeel van het hostel al niet kunt vertrouwen gaat het wel heel erg ver!

Aangezien Roanne en ik allebei erg moe waren van de reis zijn we, waar Brazilië zo bekend om is, maar weer eens naar het strand gegaan: Copa Cabanabeach baby! Het strand is erg populair in Brazilië, maar ikzelf vond hem best wel tegenvallen. Het water was helemaal niet helder en er dreef zelfs wat kleine plastic afval in. (Maar wij zijn natuurlijk ook erg verwend nu, met Floripa in ons achterhoofd...)

Op de dag van Kerstavond hebben we een tour gedaan. We vertrokken om 11:00 met nog 2 Brazilianen en onze gids naar als eerste, het voetbalstadion, waar de wereldbekerfinale zal plaatsvinden in 2014. We konden het voetbalstadion niet betreden omdat ze bezig waren met renoveren. De zitplaatsen moeten namelijk uitgebreid worden van 75.000 naar 200.000.

Vervolgens zijn we naar Sambodromo gegaan. Hier schijnt het allemaal te gebeuren wanneer er carnaval is. Voor ons was er niet heel veel om te zien omdat ze hier ook aan het renoveren waren. Het is eigenlijk één lange straat met aan weerszijden tribunes. De derde plek waar we naartoe zijn gegaan was een kathedraal. Het is een erg opvallende kathedraal omdat hij kegelvormig is.

De 4^e hotspot van deze tour was Lapa. Dit is het uitgaansgebied van Rio. We zijn naar Scadaria Selaron geweest. Dit is een redelijk lange straat met trappen die in elkaar is gezet met behulp van mozaïek en tegeltjes met verschillende soorten wijsheden vanuit de hele wereld (zoals deze briljante: 'je moet werken om te leven en niet leven om te werken'). Hierdoor ziet het er heel vrolijk en kleurrijk uit.

Vervolgens zijn we naar Cristo Redentor gegaan. Een nationaal park waar boven aan een heel groot beeld van Jezus staat (Christ the Redeemer). Het was er erg druk en zeer toeristisch, maar je had er wel een heel mooi uitzicht over Rio de Janeiro.

Na een half uur rond te hebben gelopen en foto's hebben gemaakt zijn we gaan lunchen in een gril restaurant. Hier heb ik voor het eerst kennis mogen maken met de welbekende Braziliaanse zwarte bonen, erg lekker!!!! Na de lunch zouden we nog naar de Sugar Loaf gaan, maar dit ging niet door omdat deze al dicht was vanwege de kerst. De gids beloofde ons daarom dat we maandag om 16:00 hiervoor opgehaald zouden worden. 's Avonds zouden we naar het feestje in de bar van het hostel gaan. Dit feestje zou beginnen om 12 uur middennacht. Nadat we van 12 tot 2 een paar keer langs zijn gelopen en nog steeds maar 5 mensen binnen zagen, zijn we toch maar naar bed gegaan en hebben we dus geen heftige kerstavond meegemaakt.

Eerste kerstdag hebben we ons vermaakt op Ipanema beach. 's Avonds zijn we naar 's werelds grootste drijvende kerstboom gegaan. Ontzettend mooi om te zien! De kerstboom ziet er overdag niet uit, maar 's avonds heeft het allemaal mooie lichtjes en figuurtje die om de haverklap weer veranderde. Nadat we weer lekker veel foto's hebben gemaakt zijn we uiteten gegaan bij een restaurantje waar ze een lopend buffet hadden. Hier heb ik onder andere kunnen genieten van heerlijke sushi. Ondertussen begon het keihard te regenen en hebben we besloten om ook Tweede Kerstdag rustig af te sluiten en terug te gaan naar ons hostel.

Tweede Kerstdag begon voor mij niet goed. De heerlijke sushi die ik had gegeten was niet heel goed geloof ik, waardoor ik ruim een week ziek ben geweest. Ik heb die Tweede Kerstdag daarom ook helemaal niks gedaan. 's Avonds leerden we wat Duitsers kennen en aangezien we met Kerst nog helemaal niet zijn wezen stappen wilde ik toch graag met ze mee. Ik heb daarom maar wat diarreeremmers naar binnen gemikt en ben gezellig mee gegaan! Het was ook een gezellige avond, maar de volgende dag had ik natuurlijk spijt. Buikkrampen waren nog steeds niet over. Wederom dus maar weer een dagje in bed gelegen. Om 16:00 zou de tour zijn naar de Sugar Loaf en ook daar wilde ik graag naartoe!! Dus heel eigenwijs ben ik toch mee gegaan. Het ging ook erg goed, totdat de gids zei: 'Nou jongens, we gaan naar de eerste berg wandelen'. Voor mij een bijna onmogelijke opgave, aangezien ik totaal geen energie had, maar toch is het me gelukt en heb ik die klim gered! En daarna voelde ik me natuurlijk hartstikke beroerd en heb ik verder niks kunnen doen! (erg verstandig weer dus...). Wel heb ik op een bankje kunnen zitten en kunnen genieten van het mooie uitzicht over Rio.

Nadat we weer teruggingen is Roanne nog naar Lapa gegaan en ik ben gelijk door naar het hostel in mijn bed gekropen. Toen Roanne terug kwam hebben we besloten om advies te vragen aan de Russische dokter (klinkt natuurlijk al dubieus) die ook in onze kamer sliep. Het bleek een homeopathische dokter te zijn en hij kon mij wel behandelen. Ik kreeg wat druppeltjes in mijn oor, op mijn tong, op mijn slaap en op mijn borstkast waardoor bijna alles ging tintelen. Vervolgens ging hij mijn buik masseren en vertelde hij ons dat het aan mijn linker nier lag. Hij kon mij daarvoor wel behandelen, dat zou me alleen wel 15 euro kosten. Nou prima, ik was zo wanhopig.. kom maar op dacht ik. Voordat hij met de behandeling begon, ging hij eerst nog mijn temperatuur opmeten: 37,9 graden. Vervolgens heeft hij mijn hele lichaam (vrij hardhandig) gemasseerd. Hij wilde namelijk alle vocht en slechte bacteriën uit mijn lichaam halen. Ook kon hij een medicijn maken die ik 3 keer per dag, elke dag totdat ik thuis zou zijn moest slikken. Heel wijs, heb ik dat afgeslagen (het zou me weer 15 euro kostte en de geloofwaardigheid van zijn hardhandige behandeling werd bij mij steeds minder). Na de behandeling ging hij weer mijn temperatuur opmeten: 34,5 graden. Met als verschil: ik lag niet meer onder mijn dekens, had mijn trui niet meer aan en de air-conditioning was aangezet... Oftewel, ik ben weer lekker opgelicht,. Maar ach, wellicht kon hij daardoor ook een lekkere kerstmaaltijd van halen. Roanne ging die avond nog wel stappen met onze Duitse vrienden, maar ik ben lekker gaan slapen (eerste verstandige keuze geloof ik). De volgende dag stond namelijk de busreis naar Salvador gepland. Die ik overigens nog aardig goed heb kunnen doorstaan (ik heb alleen maar geslapen, +/- 28 uur lang!!). 4 dagen geleden kwamen we heel laat aan in Salvador waardoor we alleen nog wat hebben gegeten en daarna naar bed zijn gegaan.

De volgende dag in Salvador hebben we weer lekker veel gewandeld met ontzettend veel pauzes, aangezien ik niet heel veel energie had. Eerst zijn we gaan lopen door Pelourinho, een wijk waar onze hostel ook gevestigd is en heel veel leuke en vooral kleurrijke winkeltjes, barretjes en huisjes kent. De eerste indruk van Salvador is ook heel goed. Het ziet er vrolijk, kleurrijk en gemoedelijk uit. Salvador is eigenlijk opgedeeld in twee delen: The Lowercity en The Uppercity. Onder andere het oude historische centrum, Pelourinho en ons hostel is te vinden in the Uppercity. We hebben hier een prachtige kerk bezocht: Igreja E Sao Francisco, veel souvenirwinkeltjes bekeken en lekker rond gedwaald over pleintjes met dansende mensen. Ook wel Capoeira genoemd (een Braziliaanse vechtdans). Om bij the Lowercity te komen moet je de lift nemen. Wanneer je uit deze lift komt, loop je recht tegen Mercado Modelo aan. Dit is een hele grote overdekte markt met heel veel leuke souvenirtjes.

Op Oudejaarsdag zijn we naar Barra gegaan. Dit is 'the place to be' voor Oud en Nieuw. We gingen dus eerst even kijken waar het precies was en hoe je er moet komen. Vervolgens zijn we een grote shoppingcenter ingegaan en daarna zijn we gaan luieren op het strand. We hebben gekozen voor het rustigste strand die er was, want de andere stranden waren overvol. Van bovenaf zag je alleen maar parasols, niet eens meer zand. Al vroeg zijn we terug gegaan naar ons hostel, om ons klaar te maken voor Oud en Nieuw! Rond 22.00 vertrokken we weer naar Barra waar we redelijk dichtbij een groot podium stonden met live muziek. Op een gegeven moment raakten we aan de praat met een aantal Braziliaanse jongens die ons weer voorstelden aan hun vriend en werkgever: een hele rijke 56-jarige Nederlandse man. Met hen zijn we de hele avond opgetrokken en heb ik echt kunnen genieten van het geweldige mooie vuurwerk die opeens (er werd namelijk niet afgeteld en mijn horloge liep iets achter) werd afgestoken. Ik heb zelf nog nooit zo mooi siervuurwerk gezien! Rond één uur werd het heel erg druk en zijn we richting het strand gegaan waar ook allemaal feestjes aan de gang waren. Hier hebben we aardig kunnen leren hoe je nou 'Braziliaans' moet dansen. Veel te moeilijk ;), maar wel grappig om te doen!

Uiteindelijk gingen we helemaal uitgeteld maar met een geweldige ervaring rijker naar bed.

Vandaag hebben we uiteraard lekker rustig aan gedaan. We zijn laat in de middag met een Duits meisje vertrokken naar het noorden van Salvador. We hebben daar onder andere een kerk en een vuurtoren bezocht. Morgen vertrekken we heel vroeg met de boot. We gaan mee met een tour die ons naar verschillende eilandjes brengt, ik ben erg benieuwd!