Vandaag vertrekken we met de boot naar een eiland: Cotijuba. Dit is een zeer klein eilandje 15km van Belem vandaan waar ze geen ATM (bank) en waarschijnlijk ook geen internet hebben. Dus vandaar dat ik nu even een blog schrijven om jullie op de hoogte te houden! Maar eerst even terugkijken naar een kleine twee weken terug, toen Roanne bezig was met haar duikcursus en ik alle tijd had om Fortaleza te ontdekken!

Op de tweede dag van Roanne's cursus, ben ik met 2 Brazilianen, een Zwitser en een Italiaan naar het strand (Praia de Futura) gegaan. Hier kwamen de Brazilianen al gelijk een aantal andere Brazilianen tegen en daar hebben we de hele dag mee gezeten. We zaten op een stuk strand van een restaurant (het hele strand was verdeeld onder de restaurants. Dus ieder restaurant had zijn eigen stukje strand, zelfs afgebakend met hekjes). Na een hele dag gezellig hebben te gezeten, gekletst en gezwommen zijn we naar huis gegaan. Roanne was ook thuis gekomen en die avond hadden we ons ingeschreven voor een Capoeira les (een zeer bekende Brazilaanse vechtdans). We hadden privéles van iemand die al 20 jaar Capoeira lessen geeft. Het was echt ontzettend zwaar en nog best wel moeilijk! Na ruim een uur goed te hebben gezweet was de les afgelopen, en waren we helemaal kapot!

De volgende dag hadden we weer een Capoeira les, maar we hadden nog spierpijn van de andere dag! Stiekem hoopten we dat hij niet kwam opdagen, maar helaas.. hij was ons niet vergeten!! Gelukkig bestond de eerste les uit het bespelen van een muziekinstrument die wordt gebruikt tijdens het dansen van de Capoeira: Een Berimbau. Een snaarinstrument dat een vorm heeft van een grote boog, waar een kalabas aan bevestigd is, die als een klankkast wordt gefungeerd. Met een stokje tik je tegen de snaar waarbij je de ritme kan aangeven en met een steen wordt de toonhoogte bepaald. Je leest het al, een heel moeilijk instrument om te bespelen, aangezien je 3 tot 4 dingen tegelijk moet kunnen doen. Na deze muziekles gingen we weer verder met het oefenen van de dans en dat was best zwaar aangezien onze ledematen aan het zeuren waren over de dag daarvoor.

Op de dag dat Roanne haar duikexamen had, ben ik met haar mee gegaan. Ze had haar duikexamen namelijk in een groot meer, waar ik samen met de vrouw van de duikinstructeur lekker heb kunnen zitten. Roanne heeft het helemaal perfect gedaan en nadat ze had gehoord dat ze geslaagd was, zijn we met zijn vieren een hapje gaan eten en zijn we weer terug gegaan naar het hostel. Dicht in de buurt van het hostel werd er pre-carnaval gevierd, dus we zijn nog even de straat opgegaan om dit te aanschouwen. Het was wel erg grappig om te zien: een paar mensen die verkleed waren als grote poppen, een gezellige band met 2 halfnaakte vrouwen die flink met haar heupen aan het draaien waren en een hele stoet mensen erachteraan.

De volgende dag werden we om 08:30 opgehaald om naar Jerrcoacoara te gaan: Dé backpackersplaats waar je eigenlijk alleen maar mag relaxen, aldus de lonely planet! Eerst werden we met een klein busje gebracht naar een plek waar we over moesten stappen op buggy's, aangezien de bus niet verder kon door dat zand. Want inderdaad, we gingen van asfalt naar behoorlijk zacht zand.. en dat echt overal. Het hele stadje is gebouwd op zand. Ongeveer 10 jaar geleden hadden ze hier helemaal niks, zelfs geen elektriciteit. Nu is het inmiddels vol gebouwd met hostels, all-in resorts, restaurantjes en winkeltjes. En inderdaad.. je kan er alleen maar relaxen! Rond drie uur kwamen we bij ons hostel aan, die overigens echt heeeeel erg relaxt en gezellig was. Al snel leerden we 2 Nederlandse meisjes kennen en met hun zijn we naar een grote zandduin gegaan waar je de zonsondergang kon bekijken. Helaas was het die dag aardig bewolkt dus we hebben geen zonsondergang gezien, dus toen zijn we maar cocktails gaan drinken aan het strand.

De volgende dag zijn we eerst een beetje gaan relaxen in het hostel. Er hingen heel veel hangmatten dus daar ben ik in gaan liggen om me te verdiepen in de trips die de Amazone te bieden had.. Dit schijnt nog niet zo makkelijk te zijn, aangezien de boot maar op een bepaald aantal dagen vertrekt naar verschillende plaatsen en hier hebben wij geen rekening mee gehouden. Daarom hebben we maar besloten om ons er niet druk om te maken (je bent immers in het relaxte Jerricoacoara) en we bekijken het in Belem wel!

Die dag zijn we naar het strand gegaan en hebben we lekker kunnen genieten van het geweldige uitzicht. Wat een ongelofelijk mooie zandduinen. Het voelt net alsof je midden in een woestijn zit... Ongelofelijk mooi!! Rond een uur of vier werd het al wat bewolkter en zat er helaas weer geen mooie zonsondergang in. We zijn daarom maar weer terug gegaan naar het hostel om wederom weer... te relaxen ;)! En ons klaar te maken voor de buggytour die voor de volgende dag gepland staat!

Om 9 uur werden we opgehaald en samen met 2 Braziliaanse vrienden zijn we met de buggy vertrokken. Hier zijn we naar een plek gegaan met de welbekende rotsen in het water. Hier zag ik een man vissen met alleen visdraad die een behoorlijke vis had gevangen, erg leuk om te zien! Vervolgens zijn we doorgereden naar Lagoon Azul, waar we onderweg nog langs de 'Lazy tree' zijn gereden. Lagoon Azul is een groot zoetwatermeer waar je lekker kon zwemmen en met je stoeltje in het water kon relaxen! Nadat we ons daar 1,5 uur hadden we vermaakt zijn we naar Lagoon Paraiso gereden.. De naam zegt het al: een paradijs was het! Ook weer een groot zoetwatermeer waar je lekker met je hangmat kon relaxen IN het water! Heerlijk! Hier hebben we geluncht en ons wederom weer 2 uur vermaakt. Vervolgens zijn we via het National Park door veel zandduinen terug gereden naar het hostel. Alleen al de rit met de buggy door de duinen was de moeite waard! Maar die meren en de rotsen, maakten de hele dag compleet. Nadat we ons even snel hadden gedoucht, zijn we naar de strandduin gegaan waar je heel mooi de zonsondergang kon zien! Dit keer was het niet zo bewolkt en kon je vele mooie foto's maken. Heel grappig was dat iedereen klapt als de zon onder is gegaan. Eenmaal weer aangekomen in ons hostel werden we door onze medehostelgenootjes gevraagd of we zin hadden om met z'n allen vis te eten. Nu zijn we allebei geen visliefhebbers, maar toch leek het ons gezellig en zo zaten we ruim een uur later met zijn allen te koken waarna we vervolgens de toch best lekkere vis hebben gegeten! Daarna wilden we nog met zijn allen stappen, maar aangezien het hier pas om 01:30 begint en iedereen een 'redelijk lang power nappie' ging doen, zijn we ook maar gaan slapen en er ook niet meer wakker geworden ;), haha!

Op de laatste dag van Jerricoacoara zijn we naar het strand gegaan en zijn we 's avonds heerlijk uiteten gegaan. Erg grappig, na ruim 2,5 maand met elkaar reizen, zijn we nog steeds niet uitgepraat! Nadat we lekker lang hebben getafeld zijn we weer terug gegaan naar het hostel en zijn we vroeg naar bed gegaan omdat we de volgende dag opgehaald werden om naar Fortaleza te rijden.

Om 9 uur werden we inderdaad opgehaald en na 2 uur rijden, kwamen we bij een klein strandje waar we afgezet werden. De enige informatie die we kregen was dat we om kwart voor één weer werden opgehaald... Heel apart... we moesten ons dus drie uur vermaken aan het strand. Hier hadden we natuurlijk allebei niet heel veel zin in, maar helaas.. we hadden geen keus. Ook begon het nog keihard te regenen en onweren dus we konden ook nog niet echt lekker buiten zitten. Zoals beloofd werden we om kwart voor één opgehaald en werden we gebracht naar een plek waar we moesten overstappen op een andere bus. Hier was het nogal een zooitje ongeregeld en ze hadden volgens mij geen plek voor ons waardoor Roanne en ik na lang gepuzzel in twee verschillende busjes moesten. Pas rond 19:30 kwamen we ongeveer tegelijk aan bij ons hostel in Fortaleza.

De volgende dag in Fortaleza namen we om 13:00 de bus naar Belem. De reis zou 24 uur duren, maar natuurlijk heb je ook de 'Braziliaanse tijd' en duurde de reis ongeveer 29 uur! Lekker weer! Dus om 17:00 kwamen we helemaal gesloopt aan. We zijn toen boodschappen gaan doen, gaan koken en lekker vroeg het bed in gegaan.

De volgende dag wilden we het stadje graag verkennen. We kregen een plattegrond mee, met wat tips en zijn toen richting een marktje gegaan. Omdat het zondag was, was het niet heel druk en waren zeker niet alle kraampjes open. Nadat we over het marktje hebben gelopen zijn we richting een park gegaan. Hier ben ik even gaan zitten op een bankje om mijn camera goed in te stellen. Ondertussen was Roanne al wat foto's gaan maken van het park. Toen zij ook naast mij ging zitten, gebeurde er iets wat wij nooit zullen vergeten... Nu nadat de schrik in je lichaam eindelijk wat minder is.. kan ik het uittikken op de laptop, maar het is onbeschrijfelijk. Nadat Roanne naast mij is gaan zitten op een bankje kwam een vrouw vanachter en heeft ze Roanne vastgepakt en haar gedreigd met een mes. Ze wilde de camera. Toen ik dit hoorde schreeuwde ik nog wat naar haar, maar Roanne beviel me om rustig te blijven (gelukkig). Ik stopte snel zelf mijn eigen camera weg en ondertussen gingen tientallen dingen door mijn hoofd heen (zal ik haar pakken? Zal ik schreeuwen? Zal ik de politie bellen?) Roanne was ondertussen redelijk rustig en zij liet haar camera van haar pols afsnijden door die vrouw... Vervolgens rende de vrouw weg met de camera, Roanne nog er achteraan en geschreeuwd PARE (STOP!!), maar niemand kwam in actie... Allebei lijkbleek, geschrokken en emotioneel kwamen we bij elkaar. We zijn meteen naar het hostel gegaan, waar Roanne met dr familie heeft gebeld om even redelijk tot rust te komen. Dat lukte aardig.. want gelukkig is er met ons verder niks gebeurd.... Vervolgens hebben we aangifte gedaan, maar helaas... ze konden niet veel voor ons doen. Het gebeurd zoveel dat het geen zin had om haar te omschrijven o.i.d. Wel, konden we mee gaan naar het politiebureau zodat Roanne een bewijs van aangifte kon krijgen voor de verzekering. Achteraf gezien zaten we volgens de politie niet in een gevaarlijk gebied en hebben we gewoon 'pech' gehad. Die vrouw zag Roanne foto's maken en heeft haar gevolgd totdat we op een rustige plek zaten.... Al mijn bewondering en complimenten gaan uit naar Roanne, aangezien ze zo rustig is gebleven!!! Heel knap van dr! De camera is ook niet echt het probleem want alle foto's (behalve van deze beroerde dag) had ze al opgeslagen op haar laptop... We zijn die dag lekker in het hostel gebleven zodat we redelijk tot rust konden komen. 's Avonds zijn we de straat nog opgegaan om boodschappen te doen, dat was nog best moeilijk, maar ging goed gelukkig! We hebben in het hostel besloten om gelijk de volgende dag een Amazone trip te boeken en als dat niet lukt, de vlucht naar Paramaribo met een week te vervroegen. Uiteindelijk hebben we nog redelijk kunnen slapen en zijn we de volgende dag gelijk door gegaan naar een toeristenbureau om een tour te boeken. Helaas waren deze tours niet op de dagen dat wij konden en waren de tours die wél konden erg duur, dus hebben we gekozen voor een halve dag tour met een gids. Deze tour begon om half drie dus daarvoor zijn we naar een groot winkelcentrum van Belem gegaan, zodat ik nieuwe Havaianas kon kopen (mijn oude Havaianas waren kapot gegaan). In het hostel hebben we gekeken of we de vlucht naar Paramaribo konden vervroegen (we willen zo snel mogelijk weg van Belem), maar dat kon helaas niet. We hebben daarom besloten om naar een heel klein eilandje net boven Belem te gaan: Cojituba. Hier is ook een klein hostel met Nederlandse eigenaren en het is er erg primitief. Dit leek ons wel een prima eiland om lekker bij te komen en te genieten van wat de natuur ons daar te bieden heeft.

Om half drie werden we inderdaad opgehaald door een gids, die ons vertelde dat we een privétour hadden omdat verder niemand zich had opgegeven. Heel fijn dus!! We vertrokken eerst met een bus naar de haven waarna we vervolgens met de boot richting Boa Vista gingen (een minidorpje waar een aantal families wonen en daar dus aardig primitief leven). Onderweg zijn we veel te weten gekomen over deze dorpjes, erg interessant!! Toen we aankwamen in Boa Vista liepen we richting de jungle en liet de gids de school zien waar de kinderen naartoe gingen. Daarna gingen we de jungle in, naar een familie die ons veel verschillende dingen liet zien. We mochten verschillende vruchten en noten proeven. Daarnaast liet een jongetje zien hoe hij deze vruchten altijd plukt en liet de vader zien hoe hij altijd klimt in die dunne bomen en zich dan verplaatst van de ene boom naar de andere boom. Vervolgens liet de gids nog andere verschillende bomen, vruchten en bloemen zien. Waaronder de rubberboom waar Belem en Manaus zo bekend om zijn geworden.

Toen we terugliepen richting de familie had die vader een gigantische spin over zich heen lopen en wij mochten die ook even aanraken. Vervolgens liet hij deze spin ook over ons heen lopen, doodeng!! Maar erg tof!! Rond half 7 waren we weer in ons hostel en zijn we gaan eten en ben ik deze blog gaan schrijven!

Wederom weer heel erg bedankt voor al jullie lieve reacties en ik zie jullie al over twee weekjes!!

Tot dan! J

P.s Met mijn 2 lieve nichtjes gaat het goed, ze drinken goed en groeien daardoor hard!!!