Hello everyone!

Omdat ik tot drie uur vannacht moet wachten voordat we in de bus mogen stappen naar Ushuaia is het wel tijd voor een blog dacht ik zo. De blog zal gaan over de hoogte punten van de dagen in Bariloche, Puerto Madryn en El Calafate.

In Bariloche hebben we, op dinsdag 22 november, een wandeltocht gemaakt met een Engelsman, een Amerikaan en een meisje uit Denemarken. We besloten om een berg, Cerro Otto, te gaan beklimmen en daar te genieten van het uitzicht. Het was een aardige klim (vooral omdat we die dag daarvoor zo fanatiek zijn wezen mountainbiken) en het uitzicht was aardig. (Delen van Argentinië heeft nog steeds last van de as van de aardbeving).

Omdat een Amerikaanse jongen weer vroeg weg moest, besloten we om 'shortcuts', (binnendoor weg) te nemen. Dit betekent dus dat je helemaal niet via goed begaande wegen gaat dalen, maar jezelf tussen hele smalle steile paadjes moet gaan manoeuvreren.. En natuurlijk was ik daar niet op voorbereid! Dus op mijn gympjes gleed ik voornamelijk meer naar beneden, dan dat ik liep, maar heb het overleefd! 's Avonds werd er een barbecue georganiseerd door de hosteleigenaar en hebben we kunnen genieten van een heerlijke steak! We zaten met zijn 20en rond een tafel en hebben daar tot half 3 's nachts zitten borrelen.

Donderdagochtend om 08:00 kwamen we aan in Puerto Madryn. We zaten met nog een Nederlands stel en een Duitse man in een kamer en we hebben met hun afgesproken om een auto te huren. We wilden de volgende dag namelijk naar (een hele mond vol): Reserva Faunistica Peninsula Valdes. Je kon hier ook wel met een georganiseerde tour naartoe gaan, maar dan betaal je in de eerste plaats veel meer geld en heb je niet tot nauwelijks vrijheid. Nu hadden we alle tijd om daar pinguïns, zeehonden, walvissen en orka's (als je veel gelukt hebt) te kunnen spotten.

Om kwart voor zeven vertrokken we met de auto. Erg vroeg, maar dat komt omdat er toen daar in Valdes heel vroeg hoog water was. Bij hoog water heb je de grootste kans om orka's te spotten. In deze periode leren de moeder orka's namelijk hun kindjes jagen op zeehonden en dit is het makkelijkst bij hoog water.

Helaas hadden wij pech en waren de orka's al geweest (om 7:00 en wij waren er om 08:30). We hebben daar nog even gekeken maar hebben toen al snel besloten om door te rijden naar onder andere Punta Norte en Punta Contor. Hier heb ik heel veel pinguïns gezien, waaronder een moeder pinguïn die op een ei aan het broeden was die bijna uitkwam (ik kon het snaveltje zien bewegen) en heel veel zeehonden in allerlei kleuren en maten (nou ja, paarse en rode zeehonden heb ik nog niet gezien ;)..). Na een halve middag hebben gekeken, foto's hebben gemaakt en rond hebben gereden zijn we door gegaan naar Punta Piramides. Wat ik in Punta Piramides heb meegemaakt, is ook weer één van de hoogtepunten tot nu toe. We zijn met een boot vertrokken om walvissen te spotten. Omdat het heel erg hard waaide waren er heel weinig mensen op de boot en hadden we alle tijd en ruimte om vragen te stellen, rond te lopen en foto's te maken. Ik had het niet verwacht, maar de walvissen kwamen echt heel erg dicht bij de boot zwemmen. Het was weer eens onbeschrijfelijk, ongelofelijk mooi! Meteen in het begin mochten we genieten van een moeder walvis die de hele tijd met haar staart op het water aan het slaan was. Daarna hebben we twee keer een moeder walvis met haar babywalvis gezien. Fantastisch! Ze komen zo dichtbij en ze zijn zo onwijs groot (rond de 14 meter!! En babywalvissen zijn rond de 5/6 meter!!). En van dichtbij zijn ze, eerlijk gezegd, ook heel erg lelijk. Ze hebben namelijk allemaal eelt op hun hoofden waarna er ook plankton op groeit. Dit ter bescherming. Na 1,5 uur hebben gevaren en ontzettend veel foto's hebben genomen zijn we weer helemaal voldaan terug gegaan! Wat was dat geweldig om te zien! We hebben toen gelijk de auto weer gepakt en zijn gaan rijden naar ons Hostel.

Zondag hadden we om 18:00 de bus naar El Calafate en dat zou 19 uur gaan duren. Rond 22:30 in de avond vlak voordat ik wilde ga slapen, stond de bus opeens stil en viel alles uit. Ze waren heel lang met de motor bezig en ze kregen hem maar niet gestart. Op een gegeven moment lukte het wel en zijn ze doorgereden naar een tankstation. Daar mochten we eruit om wat eten te halen en de voornaamste reden: de buschauffeurs konden dan aan de bus zitten sleutelen. Hij startte wel, maar het klonk niet heel erg goed. In dat stadje waren ze nogal wat rondjes aan het rijden, omdat ze op zoek waren naar 'iemand die verstand had van bussen'. Helaas, zonder resultaat.. Toen begon ik me toch redelijk zorgen te maken.. Uiteindelijk ben ik rond 02:00 in slaap gevallen. Rond 05:00 werden we wakker gemaakt. We waren in Rio Gallegos en de bus kon niet verder rijden. Er was een riem kapot en de motor was telkens oververhit (vandaar dat we zo vaak stil stonden....). Natuurlijk ging dat overstappen niet heel snel en makkelijk en zaten we pas rond 06:00 goed en wel in de bus. Gelukkig.. we zijn niet in the middle of nowhere beland ;)! Uiteindelijk hebben we een vertraging opgelopen van 4 uur en kwamen we 18:00 aan in El Calafatte. We hebben ons toen ingecheckt en zijn toen gelijk het 'stadje' gaan verkennen.

Dit stadje zag er erg leuk uit, het heeft allemaal van die houten huisjes en winkeltjes waardoor het er erg winters uitziet (het is hier nu rond de 13 graden). In de busterminal hebben we tickets gekocht naar Ushuaia voor vannacht en naar een nationaal park, Los Glaciares.

Naar dit nationaal park zijn we gister geweest. Ook dit was weer een dag om niet te vergeten. Los Glaciares zijn ijsbergen die je van een afstand kan horen kraken (werd ons verteld). We vertrokken om 09:00 met de bus en kwamen daar rond 11.30 uur aan. We hadden daar alle tijd om gewoon rond te lopen en konden steeds dichterbij de ijsbergen komen. Een gids wist ons te vertellen dat de hoogste ijsberg 80 meter was (dat konden wij niet goed zien, het lijkt lang niet zo hoog!) Wij waren ongeveer 100 meter van die ijsbergen vandaan. En kraken.. dat deed het zeker!!! In het begin hoorde we af en toe harde klappen.. het lijkt van een afstandje net sneeuwballen die heel hard op het water terecht komt... Wat een geluid komt daar uit! Maar in de werkelijkheid hebben die sneeuwballen al een hoogte van 1m x 1m. Op een gegeven moment zei ik tegen Roanne: 'Oke, nu wil ik iets spectaculairs zien', ik ging er dus even bij zitten en wachtte op het moment dat misschien zou kunnen gebeuren.... En BAM! Vlak daarna gebeurde het!! Fantastisch!!! Kippenvel!! Een heel groot stuk ijs van de ijsberg viel en kwam met een keiharde knal op het water! Dat geluid, dat gezicht van vallende ijsblokken en de reactie van het water was overweldigend! Ik heb er foto's van gemaakt waarbij je kan zien met wat voor knal dat ijs op het water valt, maar net zoals de vorige keren... de foto's zeggen nog niet genoeg. Het is echt onbeschrijfelijk!! Je kon aan het gejuich van de mensen die het ook zagen, horen dat het echt speciaal was wat wij hadden gezien. Tot ongeveer 16:00 hebben we rondgelopen en hebben we nog een aantal ijsbrokken mogen horen vallen, allemaal geweldig! Maar die eerste was toch het meest indrukwekkendst!!(Je wordt trouwens ook snel verwend zeg! Op een gegeven moment denk je: 'oh, daar valt weer een sneeuwbal'). Om 16:30 werden we weer opgehaald door een busje en reden we weer terug naar ons Hostel.

Vandaag zijn we naar Laguna Limes geweest. Een groot meer waar je omheen kon wandelen om verschillende vogels (waaronder hoogtepunt: flamingo's), kan spotten. De wandeling duurde 1,5 uur en was leuk en prima te doen. We waren een beetje teleurgesteld dat de flamingo's relatief ver weg waren, waardoor je ze niet goed kon zien en fotograferen. We besloten daarom maar even op een bankje te gaan zitten en gewoon te gaan kijken. En gelukkig deden we dat.. want toen kwam er plotseling een hond aangerend die alle vogels weg joeg, waaronder de flamingo's! Hierdoor hebben we hele mooie foto's kunnen maken van vliegende flamingo's!! Rond 16:00 gingen we weer terug naar ons hostel en daar zaten we met een engels stel. We hebben gezellig gekletst en afgesproken om vanavond om 21:30 (ja dat is normaal in Argentinië), uit eten te gaan. Ik heb uiteraard weer een hele leuk avond met een heerlijke steak gehad!!!

Nu zitten we te wachten totdat we naar de busterminal mogen gaan. Nog een uurtje te gaan!! Voor jullie, slaap lekker nog allemaal en tot de volgende blog!!!