Vandaag ben ik op de mooiste plek ooit geweest (tot nu toe, natuurlijk)!! Maar voordat ik op de zaken vooruit loop, zal ik jullie eerst even meenemen naar de leukste ervaringen van de afgelopen week.

Santiago, wat een geweldige stad is dat.. I Love Santiago! De eerste dag dat we in Santiago aankwamen hebben we ervoor gekozen om mee te doen aan een gratis wandeltour. Hierdoor kom je veel van Santiago te weten, zie je veel van Santiago en kan je bepalen wat je op een andere dag eventueel nog even wat beter wilt gaan bekijken. De tour duurde in totaal 4,5 uur en was erg interessant en uitgebreid (ben veel te weten gekomen over Santiago) Rond acht uur waren we weer terug in ons Hostel en waren we op een barbecue aan het wachten die, helaas, wegens omstandigheden niet door kon gaan. Maar, ter compensatie zorgde de eigenaar wel voor veel bier en wijn. Je raadt het al, heb een geweldige onvergetelijke avond gehad met ongelofelijk veel mensen uit allerlei verschillende landen. Met twee Brazilianen en een Argentijn hebben we die avond afgesproken om naar Vina del Mar te gaan. Een plaatsje aan de Pacifische Oceaan.

Het plaatsje op zichzelf was niet heel bijzonder, maar wat we daar hebben meegemaakt... dat kan ik met geen pen beschrijven...

Op een gegeven moment lagen we, na een lange wandeling, aan het strand aan de Pacifische Oceaan. Aangezien dat water ijs- en ijskoud is, had ik al niet de behoefte om erin te gaan. Daarom besloot ik om gewoon mijn lange broek en sportschoentjes aan te houden. Roanne daarentegen wilde het water wel even uitproberen, waardoor ik de aangewezen persoon was om op onze spullen te letten. Ik lag lekker van het weer en muziekje te genieten totdat ik op een gegeven moment in mijn ooghoeken zie dat iemand wel heel dicht bij onze spullen komt. Gelijk daarna zie ik dat Roanne's tas er niet meer staat. In een fractie van een seconde vraag ik me 100 dingen af: 'Had Roanne haar tas dan meegenomen?'. Ik kijk achterom en zie hem weglopen met de tas, ik sta op, pak mijn tas, rits hem dicht en sprint er vandoor. Ondertussen schreeuw ik naar iedereen die maar bij hem in de buurt kwam, maar daar werd niet echt op gereageerd (weet trouwens ook echt niet meer wat ik aan het schreeuwen was..). Ik ren steeds harder en kom steeds dichterbij (zijn die 10km wedstrijden toch niet voor niks geweest ;)..) Vervolgens seint hij naar mij dat hij de tas niet meer heeft. Ik kijk op de grond en zie dat hij de tas op de grond had gegooid, maar wel met de rits iets open. Ondertussen zie ik Roanne naar de handdoeken lopen en schreeuw naar haar dat ze naar haar tas moet gaan en ik ren nog kwader en harder achter hem (ik wist namelijk niet of hij er iets uit had gehaald). Vervolgens seint hij weer een aantal keer dat hij niks had en ben daarom, met goed vertrouwen, weer teruggekeerd naar Roanne.

En inderdaad.. alles zat nog in de tas. Geschrokken, nog heel erg kwaad, maar wel blij dat er niks gejat is kom ik weer tot rust bij de handdoeken. Ongelofelijk hoeveel er door je hoofd kan gaan in een kleine 3 minuten. Je zou kunnen denken dat we ons lesje wel hebben geleerd, maar zo voelt dat niet. We waren altijd heel voorzichtig met onze spullen maar deze gast had gewoon het lef om de tas te pakken waar ik zelf nog geen halve meter vandaan zat.. Gelukkig is er niks ergs gebeurd en had ik het lef (waar die vandaan kwam, weet ik ook niet) om achter hem aan te gaan.

Afgelopen maandag zijn we gaan wandelen door Parque Metropolitano. Het is de hoogste uitkijkpunt over Santiago. Om dit te kunnen bereiken kun je onder andere wandelen, dit zou ongeveer 6 km zijn. Natuurlijk kozen we via deze sportieve weg en hebben we een heerlijke klim kunnen maken met veel mooie uitkijkpunten. Ondertussen hebben we nog even geluncht in een groot park en hebben we onszelf getrakteerd op een uurtje 'chillen'.

Eenmaal aangekomen op het hoogste punt waren we allebei erg stil. Er stond een heel groot indrukwekkend beeld van Maria en er werd op de achtergrond 'Ave Maria' afgespeeld. Daarnaast had je een ontzettend mooi uitzicht over Santiago. Voor de terugweg hadden we gekozen voor de makkelijke weg om naar beneden te komen: de kabelbaan.

Dinsdag was de verjaardag van Roanne en hebben we lekker rustig aan gedaan. We zijn naar Bella Vista gegaan en hebben daar allerlei typische marktjes en kraampjes bezocht waar je leuke souvenirtjes kon kopen. Verder hebben we ons hostel getrakteerd op lekkere taart en hebben we dit met zijn allen opgegeten. 's Avonds heef t de eigenaar van ons hostel een barbecue georganiseerd. We hebben Roanne toegezongen in 4/5 verschillende talen en ze heeft zelfs een aansteker mogen uitblazen.

Woensdagavond zijn we vertrokken naar Valdivia. Woensdagmiddag hebben we nog even gewandeld door Santiago en hebben we een park bezocht. Donderdagochtend rond 8:00 kwamen we aan in Valdivia en daar kwamen we al snel achter dat Valdivia niet onze stad was. Het is er erg klein, koud en er was niet heel veel te doen, maar het had wel heel veel zeeleeuwen! Dat was wel erg leuk om te zien!! Eenmaal aangekomen hebben we eerst de stad een beetje zitten verkennen waarna we vervolgens tickets hebben geboekt voor een boottocht. De boottocht viel helaas ook een beetje tegen. Op de plaatjes bij de touroperator werd afgebeeld dat je ging wandelen en klimmen tijdens de boottocht en zag het er 'jungle-achtig' uit, maar dat was niet echt het geval. We zijn twee keer de boot uitgegaan voor een oud verlaten boerderij die getroffen was door de zwaarste aardbeving in Chili en voor de oudste kerk en boom in Chili.

Gistermiddag zijn we aangekomen in Bariloche. En iemand zoals ik, die veel van chocola houdt, heeft het in dit plaatsje erg getroffen. Bariloche is namelijk de stad van de chocolade! We kregen in ons hostel gelijk een heel warm welkom en de eigenaar, Pablo, vertelde ons meteen wat we allemaal konden doen in Bariloche. We zijn daarom ook maar gelijk naar het stadje gegaan en hebben als eerste, op aanraden van Pablo, de beste chocolatier bezocht.. En eerlijk is eerlijk, ik heb nog nooit zulke lekkere chocolade gehad. Het was een framboos die eerst gedoopt was in witte chocolade en daarna in melk chocolade... (kwijl, kwijl). Deze winkel gaan we zeker weten nog wel vaker bezoeken deze week. 's Avonds waren we helemaal kapot en zijn we vroeg naar bed gegaan want voor de volgende dag (vandaag dus) stond een zware dag op de planning.

Vandaag zijn we namelijk rond 10 uur vertrokken met de bus naar Cerro Campanario. Met skiliften zijn we naar een uitkijkpunt gegaan en wat ik daar zag... dat was fantastisch! Zo ongelofelijk mooi... Ik moet jullie echt naar de foto's doorverwijzen, maar dan nog is het in het echt mooier!! Nadat we al onze ogen hebben uitgekeken zijn we weer naar beneden gegaan en zijn we verder gaan lopen naar een winkel die fietsen verhuurde. We hebben de hele dag op een mountainbike door de bergen gefietst. Het was erg tof om te doen en je had hele mooie uitkijkpunten. Wel was het echt ontzettend zwaar en heb ik ontzettend veel respect gekregen voor Lance Armstrong.... Na die zware tocht waren we eindelijk om 5 uur bij de fietsverhuur winkel en konden we weer naar ons hostel. Je raadt het al, helemaal gesloopt en uitgeteld type ik dus nu dit verhaal...

We zijn nog tot aanstaande woensdag in Bariloche en daarna gaan we Valdés.

Ik wil jullie heel erg bedanken voor al jullie lieve reacties, heel erg leuk om te lezen!!

Veel liefs en knuffel!